NEO-IMPRSSIONISM

Renk tonlarını noktalar halinde ayrıştırarak resim yapma tekniğidir. Bu akımın öncü sanatçıları Georges Seurat ve Paul Signac'tır. Terim ilk kez Félix Fénéon tarafından 1886'da ki son izlenimciler sergisinde yapıtlarının  tek bir odada sergilenmesini isteyen bir grup izlenimci sanatçıyı tanımlamak üzere kullanıldı.Ressam tuvalin üzerine sırf katkısız boyalar koyar; tuvalde her bölümün rengi ve renk değerleri arasındaki ilişkiler, renklerin belli bir amaca göre yan yana getiriliş sırasına bağlıdır. Ayrıca bu renklerin tuvalin her yerine eşit ışıklı titreşim vermesine dikkat edilir. Örneğin mavi ve sarı renkleri, küçük noktalar ya da kareler halinde yan yana   sürüldüğünde, uzaktan yeşil görünür. Gözün bu aldanışı, renklerde titreşim yaptığı için, resimde hoş bir görünüm sağlar.

Georges Seurat yeni izlenimciliğin kurucularındandır. Fransız akademik resim geleneğine bağlı Ard İzlenimci ve Pointilist ressam olarak tanınır. Seurat, izlenimciliğin kurallarına tepki duyanlardandı.1879’da izlenimcilerin dördüncü  sergisinden çok etkilendi. Bağımsız olarak çalıştı. İyi bir desenci olduğunu ortaya koyan yapıtlar verdi. Zıt renkleri yan yana noktalar halinde koyarak Noktacılık tekniğini geliştirdi.Noktaların beynimizde birleşip bütünlük oluşturacağını  savunuyordu. Buna rağmen eserlerinde hacimsellik hissi alınamamaktadır.Figürleri eleştirmenler tarafından Mısır sanatına benzetilmiştir. Baş yapıtı A Sunday Afternoon on the Island of La Grande Jatte, bu akımın başlangıcına işaret eder. Bulunan eserleri arasında en ünlüleri "Banyo", "Grande Jatte adasında bir yaz sabahı", "Sirk", "Kafe-Şantan" gibi noktalama tekniği ile meydana getirilmiş eserlerdir.